Life is like a box of chocolates…
Door: Iris
Blijf op de hoogte en volg Iris
13 Maart 2013 | Zuid-Afrika, White River
Men neme een spiksplinterprachtignieuw gebouw… Een handjevol specialisten… Enkele tientallen arts-assistenten… Een paar co-assistenten en phycisian-assistants-in-opleiding… Een leger aan ‘sisters’ (verpleegkundigen)… Wat basis equipement voor de dokters… Beetje medicatie... Bordje ‘ziekenhuis’ in de tuin ennn…. Da geht’s los!! Niks nadenken over werkklimaat, spreekuren, roosters of triage (= aanbrengen van rangorde in patiënten op basis van ernst van hun aandoening): het is gewoon - BAM - een zoete inval aan patiënten wat de klok slaat! Tenminste, that’s what it looks like in de overheidsziekenhuizen. Eén grote inloop, non-stop. Het afgelopen jaar waren de inloopspreekuren voor mij dan wel één van de favoriete momenten van de dag, maar om DEZE ongeorganiseerde boel een hele dag voor m’n kiezen te krijgen…. En de dag erna… en daarna…. Pffff, tabé zeg!!!! Vanaf 7 uur begint het doorgaans met de massale instroom, en aan het einde van de ochtend puilen zowel kamers als gangen uit van de kuchende, rochelende, overgevende en krabbende patiënten. Op de OPD (Out Patient Department, waar de family doctors hun spreekuren houden) noch op de Spoedeisende Hulp (SEH) lijkt er een duidelijk overzicht van waar welke patiënt staat, drentelt, zit of ligt. Ze worden op volgorde van binnenkomst gezien en wachten soms tot laaaaaaat in de middag op een dokter... Óf ze mogen – als de OPD dicht gaat – de volgende dag terugkomen... Óf de dokter komt ‘gewoon’ te laat omdat hij niet op de hoogte was gesteld dat er een moeder met een héél ziek kindje met malaria op hem zat te wachten op de SEH :(… Té triest. Om dan nog maar te zwijgen van het (enige) ECG-apparaat dat ineens de benen heeft genomen, het bloedgas-apparaat wat ‘out of order’ is of afdelingen die verstokt raken van water (denk: lekkere overvolle wc’s die niet meer doorspoelen, geen handen kunnen wassen – laat staan patiënten)… Ondanks dat er wel mooie verbeterplannen zíjn, komt er helaas weinig van terecht, omdat er vanuit de overheid weinig steun en geld is. Superfrappant!! Geen wonder dat de motivatie van veel artsen ver te zoeken is en velen van hen vaak voortijdig (= ergens in de ochtend) het snorretje drukken en het pand verlaten om hun werkzaamheden in het overheidsziekenhuis te verruilen voor die in een ‘private hospital’= luxer, beter georganiseerd en stukken meer verdienen…. Met als gevolg dat het tekort aan artsen in de overheidsziekenhuizen steeds groter wordt. Tja….
Miranda en ik vielen vorige week met de neus in de Themba-Hospital-chaos-boter: op onze derde stage-dag - ik zat nietsvermoedend met een of ander tropisch griepje rustig op een houtje te bijten; eerste ziekteverzuimdagje sinds jaaaaaaaaren! - stond onze Dr. Lukac ineens doodleuk om 11 uur ’s ochtends met Miranda in de guesthouse-tuin om af te kondigen dat het ziekenhuis tijdelijk ging sluiten, aangezien alle artsen besloten te staken vanwege bovengenoemd watergebrek. Hoe lang het ging duren? Geen idéé! De hilariteit zeg!!
En zo geschiedde het dat we de dagen erna onze naam als ‘travel’-doctor eer aandeden, en langs verschillende ‘buitenziekenhuis-se’ activiteiten travel-den. We mochten met de ‘Mobile Clinic’ – uitgevoerd door een aantal verpleegkundigen – op pad naar een van de townships, om daar een schuurtje om te toveren tot een mini-ziekenhuisje. Prachtig werk werd daar verricht! Verder hebben we meegekeken bij een HIV-kliniekje en zijn we deze week in het Rob Ferreira Hospital in Nelspruit geweest (óók een overheidsziekenhuis), waar we gisteren weer even heerlijk als vanouds de handjes uit de mouwen hebben kunnen steken op de SEH. Inmiddels zou de problematiek in het Themba weer (tijdelijk?) uit de lucht zijn, en kunnen we daar morgen weer naartoe…
Overigens vind ik de HIV problematiek hier wel erg schrijnend. Tussen alle patiënten – inclusief baby’s en kinderen – is er bijna geen individu te vinden die NIET positief is. Zelfs een deel van de ziekenhuismedewerkers is besmet. Ziektebesef is laag, mensen weten vaak niet wat het is en hoe het te voorkomen valt en áls ze het al weten doen ze er vaak niets mee, omdat de heersende moraal luidt: bij iedere nieuwe partner hoort een nieuwe baby ten teken van vruchtbaarheid, HIV of niet… En dan zijn er óók nog de domme sjappies die geloven dat HIV te genezen is door seks met een minderjarige maagd (=kind/baby!) te hebben, met alle vreselijke gevolgen van dien. ZUCHT….!!! Kun je nagaan dat het wel even zweten was, toen ik superdapper zei dat ik wel even een infuusje zou prikken bij een vermoedelijk besmette patiënt, wat uiteindelijk – je raadt het niet – eindigde in een wat bloedig tafereeltje…
Gelukkig valt uiteraaaaaaard er ook nog héél wat af te lachen. Zo passeren de prachtigste kindernamen als ‘Apologize’, ‘Truth’ en ‘Witness’ de revue (tóch benieuwd wat zich voor een spectaculaire taferelen afspelen rondom verwekking en geboorte van deze schattige kroeshaar-koppies; Cucciolillo’s, ik ben blij dat die van jullie gewoon ‘Hugo’ heet :D) en zijn de slechte versiertrucs niet van de lucht (“Iris??? Wooow!! I’m Pupil!! We belong together!!!” Uhhhhh… right bru!). Ik praat me daarnaast een ongeluk over de politiek in het land en vind het nog redelijk interessant ook – voor kenners waarschijnlijk een vrij lachwekkend feit :) – en verder wordt er maar wekelijks aan Miranda en mij gevraagd of we zussen zijn, omdat we zooooveel op elkaar lijken (Sure! Nieuw brilletje nodig?). En dan hebben we afgelopen weekend óók nog eens een fan-tas-ti-sche regenwoud-hike van ruim 20km gedaan, waarbij ik het liaan-slingeren nog niet geheel onder de knie bleek te hebben (= wederom modderpak, blauwe plekken en 10 meter liaan op m’n kop - wijlen Tarzan zou zich omdraaien in z’n graf). Desalniettemin heb ik wel m’n eerste vierdaagse-oefen-etappe erop zitten, dusseh… ik zeg: Wills, sign me up Scotty ;)!!
Benieuwd wat we komende weken nog gaan meemaken! Zowel binnen als buiten het ziekenhuis is het immers één en al verrassing wat de pot schaft.
…… you never know what you gonna get!
Sharp Sharp ;)
Miranda en ik vielen vorige week met de neus in de Themba-Hospital-chaos-boter: op onze derde stage-dag - ik zat nietsvermoedend met een of ander tropisch griepje rustig op een houtje te bijten; eerste ziekteverzuimdagje sinds jaaaaaaaaren! - stond onze Dr. Lukac ineens doodleuk om 11 uur ’s ochtends met Miranda in de guesthouse-tuin om af te kondigen dat het ziekenhuis tijdelijk ging sluiten, aangezien alle artsen besloten te staken vanwege bovengenoemd watergebrek. Hoe lang het ging duren? Geen idéé! De hilariteit zeg!!
En zo geschiedde het dat we de dagen erna onze naam als ‘travel’-doctor eer aandeden, en langs verschillende ‘buitenziekenhuis-se’ activiteiten travel-den. We mochten met de ‘Mobile Clinic’ – uitgevoerd door een aantal verpleegkundigen – op pad naar een van de townships, om daar een schuurtje om te toveren tot een mini-ziekenhuisje. Prachtig werk werd daar verricht! Verder hebben we meegekeken bij een HIV-kliniekje en zijn we deze week in het Rob Ferreira Hospital in Nelspruit geweest (óók een overheidsziekenhuis), waar we gisteren weer even heerlijk als vanouds de handjes uit de mouwen hebben kunnen steken op de SEH. Inmiddels zou de problematiek in het Themba weer (tijdelijk?) uit de lucht zijn, en kunnen we daar morgen weer naartoe…
Overigens vind ik de HIV problematiek hier wel erg schrijnend. Tussen alle patiënten – inclusief baby’s en kinderen – is er bijna geen individu te vinden die NIET positief is. Zelfs een deel van de ziekenhuismedewerkers is besmet. Ziektebesef is laag, mensen weten vaak niet wat het is en hoe het te voorkomen valt en áls ze het al weten doen ze er vaak niets mee, omdat de heersende moraal luidt: bij iedere nieuwe partner hoort een nieuwe baby ten teken van vruchtbaarheid, HIV of niet… En dan zijn er óók nog de domme sjappies die geloven dat HIV te genezen is door seks met een minderjarige maagd (=kind/baby!) te hebben, met alle vreselijke gevolgen van dien. ZUCHT….!!! Kun je nagaan dat het wel even zweten was, toen ik superdapper zei dat ik wel even een infuusje zou prikken bij een vermoedelijk besmette patiënt, wat uiteindelijk – je raadt het niet – eindigde in een wat bloedig tafereeltje…
Gelukkig valt uiteraaaaaaard er ook nog héél wat af te lachen. Zo passeren de prachtigste kindernamen als ‘Apologize’, ‘Truth’ en ‘Witness’ de revue (tóch benieuwd wat zich voor een spectaculaire taferelen afspelen rondom verwekking en geboorte van deze schattige kroeshaar-koppies; Cucciolillo’s, ik ben blij dat die van jullie gewoon ‘Hugo’ heet :D) en zijn de slechte versiertrucs niet van de lucht (“Iris??? Wooow!! I’m Pupil!! We belong together!!!” Uhhhhh… right bru!). Ik praat me daarnaast een ongeluk over de politiek in het land en vind het nog redelijk interessant ook – voor kenners waarschijnlijk een vrij lachwekkend feit :) – en verder wordt er maar wekelijks aan Miranda en mij gevraagd of we zussen zijn, omdat we zooooveel op elkaar lijken (Sure! Nieuw brilletje nodig?). En dan hebben we afgelopen weekend óók nog eens een fan-tas-ti-sche regenwoud-hike van ruim 20km gedaan, waarbij ik het liaan-slingeren nog niet geheel onder de knie bleek te hebben (= wederom modderpak, blauwe plekken en 10 meter liaan op m’n kop - wijlen Tarzan zou zich omdraaien in z’n graf). Desalniettemin heb ik wel m’n eerste vierdaagse-oefen-etappe erop zitten, dusseh… ik zeg: Wills, sign me up Scotty ;)!!
Benieuwd wat we komende weken nog gaan meemaken! Zowel binnen als buiten het ziekenhuis is het immers één en al verrassing wat de pot schaft.
…… you never know what you gonna get!
Sharp Sharp ;)
-
13 Maart 2013 - 22:04
Barry:
Geweldig al die epistels van jou. Doe je wel een beetje voorzichtig! En doe vooral je naam geen eer aan (irisVirus) groeten uit een nog steeds koud Utreg -
13 Maart 2013 - 22:07
Dinie :
Hi Irirs
Nou nu jij maakt wat mee zeg in dat primetieve zieken huis wat erg zeg dat het er daar nog zo erg aan toe gaat. Wees maar voorzichtig. het is toch wat, al die mensen die zo lang moeten wachten schrijnend hoor.
Ik denk dat het voor jullie wel erg wennen is wat hebben we het hier in nederlad dan toch goed he.
Zo te horen heb je gelukkig ook nog tijd om leuke dingen te doen.
Ik zou zeggen werk ze nog en geniet nog van de mooie dingen die afrika je bied
groetjes en liefs t Dinie -
13 Maart 2013 - 22:09
Wills:
Haha wijlen Tarzan :) wederom een schitterend verhaal! Enne copy that *euh yo captain Jack, Tiny bubbels, met een kamelenteen* even opvijzelen die hap ;)
X! -
13 Maart 2013 - 22:34
Esther:
Mooi 'rond' gemaakt, dit verhaal...
Ik geniet met je mee zo! Succes, voorzichtig, veel plezíer!!
Haha, en Died hoeft zich met die versier-openingszinnen láng geen zorgen te maken; fantástisch :-)
Liefs! xx (ook van Bram en Erwin)
-
13 Maart 2013 - 22:56
Sanne:
Mooi verhaal :-) -
14 Maart 2013 - 15:05
Jan Durk:
Lieve Iris,
Wat een geweldige ervaring moet het voor jullie zijn om jullie mooie beroep onder deze primitieve
omstandigheden uit te oefenen!
Het frustrerende verhaal over HIV sluit naadloos aan bij wat wij (Riekie en ik) van onze vrienden Nico en Margareeth gehoord hebben tijdens hun 3 jarig verblijf in Namibië als ontwikkelingswerkers.
Veel plezier en Succes !
Liefs, Jan Durk -
14 Maart 2013 - 15:09
Corry Van Bon:
Leerzame tijd, pas goed op jezelf, we zien je graag weer terug. -
15 Maart 2013 - 10:06
Ciska:
IRIS!
ZOOOOOOOOOOOOOOOO trots op jou!! Maar ben wel heel benieuwd wat de pot schaft! Dus heel graag meer spannende, smakelijke en interessante verhalen
En bedenk wat Sean (onze grote Zuid-Afikaanse vriend) ooit zei:
" Life is not a bowl of cherries!' HA!
Zonnige groeten Ciska -
15 Maart 2013 - 17:35
Anne-Els:
Jeuh, wat een indrukwekkende verhalen...
Op de een of andere manier dacht ik dat Zuid-Afrika qua gezondheidszorg iets verder was ontwikkeld dan Ghana en Tanzania, maar dit alles is zo herkenbaar...!
Doe voorzichtig, maar geniet er vooral ook enorm van!
x -
16 Maart 2013 - 15:00
Betty Uit Ederveen:
Blijven schrijven Iris! 't Is echt genieten van al jouw verhalen. 'k Blijf je volgen.
-
20 Mei 2013 - 22:22
Marijke :
Lieve Iris
Wat fijn om daar dokter te zijn,of soms niet denk ik als je mensen niet kunt helpen is dat toch jammer,maar wel eer van je werk daar.lieve groeten Marijke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
